Türkiye'de kültür politikası ve kütüphane : 1980 sonrası durum / Bülent Yılmaz ; kapak düzeni Selçuk Maviengin.
Material type:
Item type | Current library | Shelving location | Call number | Copy number | Status | Date due | Barcode |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Books | MEF Üniversitesi Kütüphanesi | Genel Koleksiyon | DR 432 .Y55 2009 (Browse shelf (Opens below)) | Available | 0007086 |
Romalılar, "kültür" terimini, doğada kendiliğinden yetişen bitkilerden ayırmak üzere, insan emeğiyle ve eliyle tarlada ekilerek yetiştirilen bitkileri adlandırmakta kullanılmışlardır. Kültürü, insanın emek harcanarak insan eliyle işlenmesi ve yetiştirilmesi olarak düşünebiliriz. İnsan kendiliğinden insan olamaz. Bir başka deyişle, kendi haline bırakılmış insan, insan olamaz. İnsanın insan olabilmesi için ona insan elinin değmesi gerekir. İnsan elinin değdiği herşey kültürdür. İnsan kültürel bir varlıktır. İnsan işlenirse, yetiştirilirse yani eğitilirse insan olur. Kültür, insanı, insan da kültürü yaratan varlıktır. Kültür politikası, bir ülkede "kültürel gelişimi sağlama" genel hedefini gerçekleştirmek için belirlenen strateji ve ilkeler bütünüdür. Kültür politikaları, halkın kültürel yaşama katılabilmesi için elverişli koşulların yaratılmasını amaçlar. Bir başka deyişle, kültür politikaları yurttaşların kültür haklarını kullanmalarını sağlamaya çalışır. Kültür politikalarının bir ülkede kültürün ya da kültürel yaşamın yönetimini sağladığı söylenebilir. Kütüphane, bir kültür kurumudur. o kültür için zorunludur. Kütüphane bireyin ve toplumun kültürel nitelik kazanmasına katkıda bulunarak onları özgürleştirir. Kütüphane insanlaştırır. kütüphane önemlidir.--Back cover.
lncludes bibliyographical references (pages 249-258).
Bu çalışma, Türkiye'de, kütüphane kurumu ulusal politikası bağlamında halk kütüphanesi örneği üzerinden ve 1980 sonrası dönem itibariyle değerlendirmeyi amaçlamıştır. Bu amaç çerçevesinde araştırmanın varsayımı, "Kütüphane kurumu ve hizmetleri Türk ulusal kültür politikası bağlamında ve incelenen dönem itibariyle geleneksel bir yaklaşımla ele alınmaktadır" biçiminde belirlenmiştir. Kültür politikası, bir ülkede "kültürel gelişimi sağlama" genel hedefini gerçekleştirmek için belirlenen strateji ve ilkeler bütünüdür. Kültür politikaları halkın kültürel yaşama katılabilmesi için elverişli koşulların yaratılmasını amaçlar. bir başka deyişle, kültür politikaları yurttaşların kültür haklarını kullanmalarını sağlamaya çalışır. Kısaca, kültür politikalarının bir ülkede kültürün ya da kültürel yaşamın yönetimini sağladığı söylenebilir. Tanımı, amaçları, işlevleri ve hizmetleri açısından tam anlamıyla bir kültür kurumu olan kütüphane kültür politikalarının içinde doğrudan yer alması gereken bir kurumdur. Çalışmada belirlenen dönem kültür politikalarını ortaya koyan politika belgelri olarak 1982 Anayasası, Kültür ve Turizm Bakanlığı sorumluluğundan çıkmış, kültür ve kütüphane ilişkisini içermesi gereken ve halen yürürlükte olan yasa, yönetmelik ve yönergeler, 4, 5, 6, 7, 8 ve 9. Kalkınma Planları, Türkiye Ulusal Programı, Birinci ve İkinci Milli Kültür Şuraları, 43.-60. Hükümet Programları ile çalışma kapsamına alınan dönemde iktidara tek başına ya da koalisyon ortağı olarak gelmiş siyasal partiler Adalet ve Kalkınma Partisi, Anavatan Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi, Demokrat Parti (Doğru Yol Partisi), Demokratik Sol Parti ve Milliyetçi Hareket Partisi parti programları değerlendirilmiştir. Elde edilen sonuçlar, Türkiye'de ulusal kültür politikasının, kütüphane kurumunu algılayışta ve kavrayışta sistematik, bütüncül ve toplumsal değişimi yakalama anlamında çağdaş bir içeriğe sahip olmadığını açıkça ortaya koymuştur.--Pages xi-xii.