Rüyalar ve uyanışlar defteri : deneme / Latife Tekin ; çizimler Mehmet Tekin ; kapak tasarımı Yavuz Korkut.
Material type:
TextSeries: Doğan Kitapİstanbul : Doğan Kitap, 2009Edition: Dördüncü baskı: Kasım 2009Description: 182 pages : illustrations ; 20 cmContent type: text Media type: unmediated Carrier type: volumeISBN: 9786051113647 (paperback)Subject(s): Authors, Turkish | Turkish essays | Turkish literatureLOC classification: PL248.T455 R89 2009Summary: "İstanbul kadar sevilmemiş başka bir şehir var mıdır? Evleri öyle istenmemiş, başka bir şehir, gizlice hep bunu düşündüm sonra... Kıyılarındaki camileri, ıslak kibrit kutularına benzetip sevdiğim şehir. Milyonlarca insanıyla kimsesiz İstanbul. Birer birer sökülüyordu bostanlar... Yoksuluna mı üzüleceksin, çileğine, lahanasına mı? Ayaklandı gençler, boyalarının rengi siyah, sürüyorlar duvarlara, Amerika defol!.. Zam! Zam! Zam!.. Kokusu var zamanın, sarar soluğunu insanın, dalı yaprağı yok, görünmez ağacı boşluğun demişler, vurup devirdiler hepsini. Son bakışın sızısıyla yanlış kurulup dökülmüştü dilimizden o cümle: "Biz bu şehre üzgünüz..."
| Item type | Current library | Shelving location | Call number | Copy number | Status | Date due | Barcode |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Books | MEF Üniversitesi Kütüphanesi | Genel Koleksiyon | PL 248 .T455 R89 2009 (Browse shelf (Opens below)) | Available | 0001969 |
Browsing MEF Üniversitesi Kütüphanesi shelves, Shelving location: Genel Koleksiyon Close shelf browser (Hides shelf browser)
| No cover image available |
|
|
|
|
|
|
||
| PL 248 .T455 M36 2018 Manves City / | PL 248 .T455 M84 2006 Muinar / | PL 248 .T455 O76 2008 Ormanda ölüm yokmuş / | PL 248 .T455 R89 2009 Rüyalar ve uyanışlar defteri : deneme / | PL 248 .T455 S48 2008 Sevgili arsız ölüm / | PL 248 .T455 S87 2018 Sürüklenme / | PL 248 .T455 U65 2010 Unutma bahçesi / |
"İstanbul kadar sevilmemiş başka bir şehir var mıdır? Evleri öyle istenmemiş, başka bir şehir, gizlice hep bunu düşündüm sonra... Kıyılarındaki camileri, ıslak kibrit kutularına benzetip sevdiğim şehir. Milyonlarca insanıyla kimsesiz İstanbul. Birer birer sökülüyordu bostanlar... Yoksuluna mı üzüleceksin, çileğine, lahanasına mı? Ayaklandı gençler, boyalarının rengi siyah, sürüyorlar duvarlara, Amerika defol!.. Zam! Zam! Zam!.. Kokusu var zamanın, sarar soluğunu insanın, dalı yaprağı yok, görünmez ağacı boşluğun demişler, vurup devirdiler hepsini. Son bakışın sızısıyla yanlış kurulup dökülmüştü dilimizden o cümle: "Biz bu şehre üzgünüz..."