Affedilemeyenler, 60larında olan ve gençliğindeki popülaritesi azalmış bir yazarın yaşamına ve dolayısıyla yazarlığına dair dönüm noktalarını, darboğazlarını içeren bir roman. Djian'ın gündelik, samimi ve etkileyici üslubu, Affedilemeyenler'de, Francis'in yazarlığa dair yaratım süreci ve hayatındaki sorunların yaratılış süreçleriyle paralel giden bir hikayenin içine çekiyor bizleri. Affedilemeyenler'den sadece biri olan Francis, geçmişin etkisini üzerinde taşıyan, ölümlerle yaşamların hatalarını bir yandan kabul etmeye çalışırken öte yandan karşısında durmak için yalnızlığa, sığınağı olan yazılarına dönmeye uğraş veren bir baba, bir eş, liseden eski bir dost; hain, şüpheci, bencil, acımasız da olabilen bir büyükbaba. Francis, aşırılıklara karşı bir yandan yaşlılığın dayattığı olgunlukla tepki vermek ve bir yandan da yaşlılığın çirkinlik, güçsüzlük, monotonluk demek olmadığı hissini dışavurmak arasında istemli bir şekilde bocalar. Sadece romanlarını değil hayatını da kurgular. Francis, farkında bir karakterdir. Djian, tahlilleri ve tasvirleriyle, imgelemimizde capcanlı "insan"lar yaratıyor. Birbirleriyle, çatışan, vahşice sonlara yol açabilen, kıran, döken ama yeniden kurmak adına birbirlerine erişebilmek uğraşında olan, yolları kesişen, anlayan; ama gizleyen, bilen; ama sormayan insanlar Djian'ın "affedilemeyenleri". Affedilemeyenler, hayatlarını mahveden değil tam tersine o hayatları inşa eden hataların failleri.