Sen benim nefesimsin / Hilal Sena Can ; editör Gökçe Uysal ; kapak tasarımı İlknur Muştu.

By: Can, Hilal Sena [author.]Contributor(s): Uysal, Gökçe [editor.] | Muştu, İlknur, 1988- [cover designer.]Material type: TextTextLanguage: Turkish Publisher: İstanbul : Aspendos, 2016©2016 Edition: Birinci baskı: Ekim 2016Description: 552 pages ; 21 cmContent type: text Media type: unmediated Carrier type: volumeISBN: 9786059641111 (paperback)Subject(s): Turkish fiction | Turkish literature | Women authors, TurkishLOC classification: PL248.C214 S46 2016Summary: Havuzun dibine değen ayaklarımla yere oturdum. Bir anda beliren iki hayali gölgeye baktım. Burak ve Doğa'ya. Burak, simsiyah bir şekilde sarmıştı bedenimi. Yansımamın gözlerinde izlediğim korkuyla ürperdim. Siyah gölge hayalî bedenimi tamamen sardı ve maviyi adeta yutup kendine kattı. Ne mavi ne de siyahtı oluşan kalıntı. Siyahın mavi tonuydu. Belki de en mavi tonu. Burak'ın gözlerinin rengiydi bana doğru gelen renk. Dosdoğru kalbime çarptı. O an tamamen kanaat getirdim. Ölüm, bizim ulaşabileceğimiz tek zaferdi. Onun karanlığında yaşayamayacak kadar umut doluydum ben. Hayattım... Doğa'ydım... Maviydim. Yeniden doğmak için önce ölmeliydim. Bedenimi vahşice saran suyun o hoş tınısı ve ölen umutlarımın acı haykırışları kaybolurken can yakan bir sessizlik kapladı benliğimi. Gözlerim kapandı. Nefesim kesildi. Sustum...
Item type Current library Shelving location Call number Copy number Status Date due Barcode
Books MEF Üniversitesi Kütüphanesi
Genel Koleksiyon PL248.C214 S46 2016 (Browse shelf (Opens below)) Available 0012317

Havuzun dibine değen ayaklarımla yere oturdum. Bir anda beliren iki hayali gölgeye baktım. Burak ve Doğa'ya. Burak, simsiyah bir şekilde sarmıştı bedenimi. Yansımamın gözlerinde izlediğim korkuyla ürperdim. Siyah gölge hayalî bedenimi tamamen sardı ve maviyi adeta yutup kendine kattı. Ne mavi ne de siyahtı oluşan kalıntı. Siyahın mavi tonuydu. Belki de en mavi tonu. Burak'ın gözlerinin rengiydi bana doğru gelen renk. Dosdoğru kalbime çarptı. O an tamamen kanaat getirdim. Ölüm, bizim ulaşabileceğimiz tek zaferdi. Onun karanlığında yaşayamayacak kadar umut doluydum ben. Hayattım... Doğa'ydım... Maviydim. Yeniden doğmak için önce ölmeliydim. Bedenimi vahşice saran suyun o hoş tınısı ve ölen umutlarımın acı haykırışları kaybolurken can yakan bir sessizlik kapladı benliğimi. Gözlerim kapandı. Nefesim kesildi. Sustum...