Karabibik - Zehra / Nâbizâde Nâzım ; günümüz Türkçesiyle uyarlayan M. Levent Yener ; genel yayın editörü Sevim korkmaz Dinç.
Material type:
TextLanguage: Turkish Series: Atlantis yayınevi | Atlantis yayınevi ; 15. | Atlantis yayınevi ; 218.Publisher: Çamdibi, İzmir : Atlantis Yayınları, 2015Manufacturer: İzmir : İlya İzmir Yayınevi Matbaası. Copyright date: ©2003Edition: Onikinci baskı, Aralık 2015Description: 208 pages ; 20 cmContent type: text Media type: unmediated Carrier type: volumeISBN: 9789944260671 (paperback)Subject(s): Turkish literature -- Fiction | Turkish fiction | Village life -- Fiction | Naturalist fictionLOC classification: PL248.N32 K37 2015Subject: Karabibik (1890), konusunu Anadolu’dan, İstanbul dışından alan ilk eser olarak dikkati çeker. Önsözünde gerçekçi hikâyenin ana koşullarını açıklayan yazar, Antalya dolaylarındaki bir köy yaşantısından aldığı konuyu bilerek seçtiğini, bu yolla yurt hayatıyla köy dilini tanıtmak istediğini belirtir. Hikâye bir sorunu ya da düğümü çözmez; parça parça görüntülerle köylünün yaşayışından örnek manzaralar sergiler, ağız taklitleriyle köy konuşmasının özelliğini göstermeye çalışır.
1894’te yazarın ölümünden sonra Servet-i Fünûn’da tefrika edilen, 1896’da basılan Zehra ise, roman geleneğimizin ilk gerçekçi örneğidir. Yazarının natüralist akıma özenişinin bir ürünüdür. Nâbizâde, aynı kişinin değişen hayat koşulları içindeki ruhsal gelişimini izlemek ister. https://1000kitap.com/kitap/karabibik-zehra--232550
| Item type | Current library | Shelving location | Call number | Copy number | Status | Date due | Barcode |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Books | MEF Üniversitesi Kütüphanesi | Genel Koleksiyon | PL 248 .N32 K37 2015 (Browse shelf (Opens below)) | Available | 0009604 |
Karabibik (1890), konusunu Anadolu’dan, İstanbul dışından alan ilk eser olarak dikkati çeker. Önsözünde gerçekçi hikâyenin ana koşullarını açıklayan yazar, Antalya dolaylarındaki bir köy yaşantısından aldığı konuyu bilerek seçtiğini, bu yolla yurt hayatıyla köy dilini tanıtmak istediğini belirtir. Hikâye bir sorunu ya da düğümü çözmez; parça parça görüntülerle köylünün yaşayışından örnek manzaralar sergiler, ağız taklitleriyle köy konuşmasının özelliğini göstermeye çalışır.
1894’te yazarın ölümünden sonra Servet-i Fünûn’da tefrika edilen, 1896’da basılan Zehra ise, roman geleneğimizin ilk gerçekçi örneğidir. Yazarının natüralist akıma özenişinin bir ürünüdür. Nâbizâde, aynı kişinin değişen hayat koşulları içindeki ruhsal gelişimini izlemek ister.