Geniş zamanlar / Ayşe Kulin.

By: Kulin, Ayşe, 1941- [author.]Material type: TextTextLanguage: Turkish Series: Everest Yayınları | Everest Yayınları ; 347. | Everest YayınlarıTürkçe edebiyat ; 90.İstanbul : Everest Yayınları, 2013 ©2005Edition: Otuz dokuzuncu basımDescription: 114 pages ; 20 cmContent type: text Media type: unmediated Carrier type: volumeISBN: 9752892574 (paperback)Subject(s): Turkish fiction | Turkish literature | Women authors, TurkishLOC classification: PL248.K855 G46 2013Summary: Tanrının sonunda bana acıdığını ve yardım etmeye karar verdiğini düşünmem için sebeplerim var. Kocam elini bile sürmüyor bana. Yanıma yaklaşmıyor, yüzüme bakmıyor. Ayrı odalarda yatıyor, karşı karşıya gelmemeye gayret ediyoruz. O sabahın erken saatlerinde, mutfak masasına hazırladığım kahvaltısını tıkınıp çıkıp gittikten sonra, büründüğüm kara çarşafı fırlatıp atıyorum evin bir köşesine. Yatağıma dönüyorum, her bir anını, ellerimi incecik bir ipek üzerinde dolaştırır gibi özenle okşayarak, severek, hasretle titreyerek düşündüğüm on yılıma geri gitmek için. Gözlerimi yumup, yeniden yaşamaya başlıyorum.
Item type Current library Shelving location Call number Copy number Status Date due Barcode
Books MEF Üniversitesi Kütüphanesi
Genel Koleksiyon PL 248 .K855 G46 2013 (Browse shelf (Opens below)) Available 0001026
Browsing MEF Üniversitesi Kütüphanesi shelves, Shelving location: Genel Koleksiyon Close shelf browser (Hides shelf browser)
No cover image available
PL 248 .K855 F68 2014 Foto sabah resimleri / PL 248 .K855 F87 2014 Füreya / PL 248 .K855 G43 2014 Gece sesleri / PL 248 .K855 G46 2013 Geniş zamanlar / PL 248 .K855 G59 2014 Gizli anların yolcusu / PL 248 .K855 G86 2014 Güneşe dön yüzünü / PL 248 .K855 K67 2014 Köprü /

Tanrının sonunda bana acıdığını ve yardım etmeye karar verdiğini düşünmem için sebeplerim var. Kocam elini bile sürmüyor bana. Yanıma yaklaşmıyor, yüzüme bakmıyor. Ayrı odalarda yatıyor, karşı karşıya gelmemeye gayret ediyoruz. O sabahın erken saatlerinde, mutfak masasına hazırladığım kahvaltısını tıkınıp çıkıp gittikten sonra, büründüğüm kara çarşafı fırlatıp atıyorum evin bir köşesine. Yatağıma dönüyorum, her bir anını, ellerimi incecik bir ipek üzerinde dolaştırır gibi özenle okşayarak, severek, hasretle titreyerek düşündüğüm on yılıma geri gitmek için. Gözlerimi yumup, yeniden yaşamaya başlıyorum.